Toen ik vanochtend vanuit mijn raam de uitgestorven Ruysdaelstraat in keek en het lege schoolplein aan de overkant van mijn huis zag, moest ik denken aan een werk van de Vlaamse kunstenaar Berlinde de Bruyckere, uit de collectie van museum De Pont in Tilburg. Ik fotografeerde dit werk in 2015, toen het weer eens werd tentoongesteld. Zelden heb ik onze naaktheid, kwetsbaarheid en existentiële eenzaamheid sterker en ontroerender verbeeld gezien als in dit werk.
Een van de eigenschappen die ons onderscheidt van het dier is ons vermogen tot bespiegeling en zelfreflectie. Misschien dat we, nu velen van ons noodgedwongen veilig thuis zitten, eens gebruik zouden kunnen maken van dat vermogen…
Berlinde de Bruyckere – Eén (Collectie museum De Pont, Tilburg)
