D.D. Trans – Infidels

50.00

Categorie:

Beschrijving

Tekst: Sam Steverlynck

Uitvoering: Gebonden

Aantal pagina’s: 144

Illustraties: Kleur

Uitgever: Valerie Traan, 2017

Taal: Engels/Nederlands

Staat: Als nieuw

Gesigneerd, inclusief vinyl

 

De Belgische kunstenaar DD Trans (°1963) hoort tot de generatie kunstenaars zoals Honoré d’0, Wim Delvoye, Michel François en Ann Veronica Janssens. Hij debuteerde met een groepstentoonstelling die in 1990 in CC Gildhof in Tielt werd samengesteld door Dirk Snauwaert. Al gauw werd hij opgepikt door de toonaangevende Richard Foncke Gallery in Gent. In 2005 gaf hij echter de brui aan zijn kunstenaarschap om in 2014 zijn come-back voor te bereiden. De naam DD Trans is een pseudoniem dat werd ontleend aan een ondertussen op- gedoekt transportbedrijf. Zoals de naam aangeeft, werkt de kunstenaar rond de notie van transformatie: dagdagelijkse, vaak huiselijke objecten worden uit hun context gehaald en met een lichte ingreep omgesmeed tot kunstwerken. Het resultaat is soms formeel, dan weer poëtisch of humoristisch. Doorgaans gaat het om minimalistische ingrepen. Zo wordt een rubberen deurbuffer die in het midden van een lege galerie wordt opgesteld een strui- kelblok, vormen metalen vleeshaken een hart (een werk dat te zien was op Kunstenfestival Watou 2016), of wordt een kapstok opgebouwd uit verschillende kleerhangers. Inspiratie haalt de kunstenaar door te flaneren in doe-het-zelf-zaken. Zijn vocabularium omvat onder andere keukenpapier, schuurborstels en vloertrekkers. Het werk sluit dan ook aan bij de leef- wereld van René Heyvaert (1929-1984), een kunstenaar die eveneens door Richard Foncke Gallery werd vertegenwoordigd, hoewel DD Trans maar later het werk van Heyvaert leerde kennen. Werk van Heyvaert was dan ook te zien op de groepstentoonstelling ‘A Simple Plan’. De tentoonstelling vond plaats in het huis van de kunstenaar, een door Stéphane Beel ontwor- pen villa. Maar de link met Heyvaert blijkt ook uit een residentie die hij in 2015 doorbracht in een door de kunstenaar/architect ontworpen woning uit 1955 in Destelbergen. Ook voor zijn residentie in Villa Van Wassenhove van Juliaan Lampens in december 2016 blijkt de invloed die architectuur uitoefent op zijn praktijk. Zijn tentoonstelling bij Galerie Valerie Traan in Antwerpen in 2015 was zijn eerste solo- show na een rustperiode van tien jaar. DD Trans brak niet radicaal met zijn verleden, maar pikte de draad opnieuw op. Een aantal motieven kwamen na al die jaren terug maar zijn verder uitgewerkt. De huiselijke objecten werden van onder het stof gehaald, als voor een lenteschoonmaak. Zo pakte de kunstenaar opnieuw uit met een schrobber. Die hing hij niet langer gedemonteerd aan de muur als in een vorige sculptuur, maar voorzag hij van twee stelen. Tientallen schuursponsjes gooit hij in de lucht als was het confetti. De vormtaal van DD Trans sluit aan bij het minimalisme. Maar die is niet klinisch, kil of koel. Maar speels, kleurrijk en fris. Een boompje schiet niet alleen twijgjes, maar ook kleurpotloden. Zo keert het hout dat werd gebruikt voor de kleurpotloden terug naar haar oorsprong. De kunstenaar speelt wel vaker met omkeringen. Maar tegelijk zit er steeds een interne logica in zijn werk. Ragebollen die worden gebruikt in schuurborstels, voegt hij samen tot grote bollen. Die stapelt hij op el- kaar, in een precair evenwicht en quasi onmogelijke balans. Ze lijken elk moment te kunnen omvallen. Uit het werk van DD Trans spreekt wel vaker een gevoel van kwetsbaarheid, naast een onderhuidse sfeer van gevaar. Op een reeks deksel van verfpotten monteerde hij spiegels. Een werk dat moeiteloos de grens tussen kunstwerk en designstuk overstijgt, en dat dan ook werd uitgegeven in een editie bij valerie_objects en onder andere op de designbeurs Salone del mobile in Milaan te zien was.